Δεκαέξι μοναχές δίνουν σήμερα ζωή σε ένα μοναστήρι που μέχρι πριν λίγες δεκαετίες ήταν ένα μικρό αντρικό μοναστήρι, λεηλατημένο από κάθε λογής επιδρομείς.
Η ζαχαροπλαστική, το κέντημα, η βοτανική, η εκτροφή αγελάδων και ελαφιών αλλά και η παραγωγή τυροκομικών προϊόντων είναι κάποια από τα καθημερινά τους διακονήματα.
Στο ξυλουργείο ο Σταύρος Θεοδωράκης συναντά τη γερόντισσα Αντωνίνη, την ηγουμένη της Μονής και απόφοιτη, όπως η ίδια λέει, της «ανωτάτης καλογερικής».
«Η ζωή των μοναχών είναι μια θυσία»
παραδέχεται η αδερφή Θεοσεβεία, που πριν 15 χρόνια άφησε τη Βουλγαρία για να εγκατασταθεί μόνιμα στο Παγγαίο.
«Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην γονάτισε και να μην πόνεσε στην ζωή του»
εξομολογείται η αδελφή Ελπίδα.
«Οι μοναχές ήταν οι αναπληρωματικές μου μανούλες»
λέει η αδελφή Θεοπίστη που μπήκε στο μοναστήρι μόλις 14 ετών.
ΔΕΙΤΕ ΤΟ ΠΡΩΤΟ ΚΟΜΜΑΤΙ ΤΗΣ ΕΚΠΟΜΠΗΣ